پسماندهای کشاورزی به عنوان منبع لیگنوسلولزی غیرچوبی امیدبخش در صنعت تولید خمیر و کاغذ

با توجه به افزایش جمعیت، صنعتی شدن و شهرنشینی، تقاضای زیادی برای محصولات خمیر و کاغذ در سطح جهان وجود دارد. این تقاضا منجر به قطع گسترده درختان شده است. در آینده نزدیک به‌احتمال‌زیاد مواد خام چوبی موجود جوابگوی این نیاز رو به رشد کاغذ نخواهند بود. علاوه بر این، قطع درختان تحت‌فشار فزاینده‌ای از سوی سازمان‌های زیست‌محیطی که نگران تخریب زیستگاه‌ها و دیگر اثرات بلندمدت برداشت از جنگل هستند، می باشد. بنابراین، توجه به سایر منابع لیفی لیگنوسلولزی برای رفع کمبود احتمالی الیاف چوبی مورد نیاز برای تولید کاغذ، مهم است. پسماندهای کشاورزی گروهی از مواد لیگنوسلولزی غیرچوبی می باشند که به دلیل فراوانی و ارزانی در تولید خمیرکاغذ هزینه تمام‌شده کمتری نسبت به خمیر حاصله از چوب خواهند داشت. در حال حاضر، حدود 10 درصد از تولید خمیر در سراسر جهان مربوط به خمیرکاغذ غیرچوبی می باشد. ساختار شیمیایی مواد لیگنوسلولزی غیرچوبی شامل درصد لیگنین کمتر و درصد همی سلولز بیشتری نسبت به چوب می باشد. بسیاری از الیاف غیرچوبی مانند الیاف پهن برگان کوتاه هستند، اما برخی نیز بلند هستند. برخی از پسماندهای کشاورزی امیدبخش برای صنایع چوب و کاغذ شامل باگاس نیشکر، ساقه ذرت، کاه گندم، کلش برنج و ساقه پنبه می باشند. استفاده از این مواد در صنعت خمیر و کاغذ بسیار مهم است و به دلیل مزایای خمیرسازی، کارایی هزینه، بازده خمیرکاغذ، مزایای زیست-محیطی مرتبط و درآمد حاصل از کاغذهای تولیدشده، جایگزین مناسبی برای الیاف چوبی می باشند.. در طول سال ها، تحقیقات در زمینه خمیرسازی از منابع لیگنوسلولزی غیرچوبی نتایج بسیاری را به همراه داشته است. بااین‌حال، استفاده از این الیاف همراه با چالش هایی می باشد که برای حل یا کاهش آنها به تحقیقات بیشتری در این زمینه نیاز می باشد.