صنعتی سازی تولید پروتئین هیدرولیز از ضایعات فرآوری آبزیان به عنوان نهاده تولید خوراک بچه ماهیان دریایی: محدودیت ها و فرصت ها

ضایعات شیلاتی در ایران یا مانند ضایعات قزل آلا دور ریخته شده و استفاده نمی شود و یا با صادرات آبزی به شکل کامل مانند میگو و اسکوئید، عملا به شکل محدود در دسترس است. ضایعات ماهیان دریایی نیز پس از تهیه فیله منجمد از آنها، حائز کیفیت متغیر می باشند. فرآوری ضایعات به روش هیدرولیز منجر به تولید محصول پروتئین هیدرولیز شده می گردد که از پپتید ها تشکیل شده است. این پپتید ها که دارای اندازه و ترکیب خاص اسید آمینه می باشند یکسری عملکرد زیستی در بچه ماهیان دریایی و میگو ایفا می نمایند و از اینرو بعنوان ترکیبات فراسودمند در تولید خوراک آبزیان مورد استفاده قرار می گیرند. عملکرد پپتید ها وابسته به نوع ضایعات، تازگی و کیفیت آن و شرایط هیدرولیز می باشد. در ایران ضایعات از فرآوری گونه هایی چون قزل آلای رنگین کمان، میگو، صنایع کنسروسازی، سرپایان، ماهیان دریایی، و گونه های ریز مانند ساردین و موتو ماهیان قابلیت استفاده به روش هیدرولیز را دارا می باشند. از چالش های استفاده از ضایعات به این روش می توان به هزینه تولید، دسترسی به ضایعات تازه، چرخه فن آوری، و معرفی به صنعت ساخت خوراک اشاره نمود. در این مطالعه، عوامل موثر بر تولید و صنعتی سازی در سطح ضایعات بعنوان ماده اولیه، هیدرولیز بعنوان روش فرآوری ضایعات، و برخی دستاوردها مورد بحث قرار می گیرد.