بررسی موردی اشعار سیاسی شاعران عصرمشروطه (با موضوع عدالت در اشعار ادیب الممالک فراهانی،وحید دستگیردی .و ملک الشعرا بهار)

در بحبوحۀ انقلاب مشروطه و بعد از آن، مولّفه هایی چون حُبّ الوطن، انتقاد از حاکمان بیدادگر و اوضاع نابسامان اجتماع، دفاع از حقوق مردم و بیان دردها و آرزوهای آن ها، بیگانه ستیزی و مبارزه با استعمار گران و مداخله جویان، ترویج اندیشۀ آزادی و آزادی خواهی در شعر شاعران به وفور جان می گیرد و شاعران با زبان ساده و مردمی در این راه برای آگاهی بخشی مردم و بیداری آن ها قلمفرسایی می کنند و برخی حتّی پا فراتر می گذارند و در راه آزادی، تنگنای سیاه و سرد زندان را تجربه می کنند! نویسنده در این رساله تلاش کرده تا اندیشه های سیاسی در اشعار ادیب الممالک فراهانی، وحید دستگردی و ملک الشعرای بهار را بررسی و تحلیل نماید. شعر این هر سه به دلایلی چون روزنامه نگار بودن و فعّالیت در امور سیاسی- اجتماعی بازتاب اوضاع کلی ایران در عصر مشروطه است. آن ها در انتخاب قالب های شعری برای ارائۀ مسائل، بیشتر از قالب های پرتحرّک و کوبنده ای چون مسمّط و ترجیع بند بهره گرفته اند و برای افزایش مخاطبین خود در ارائۀ مفاهیم و مضامین، از زبان سادۀ مردم و فرهنگ عامه استفاده کرده-اند. وطن و وطن خواهی، بیگانه ستیزی، انتقاد از حاکمان نالایق و طرح دردها و مشکلات مردم؛ مولّفه-های برجستۀ اشعار سیاسی این سه شاعریعنی ادیب الممالکفراهانی، وحید دستگردی و ملک الشّعرای بهار بوده است که دراین مقاله به موضوع عدالت پرداخته شده است.