بررسی مردسالاری در سه رُمان شوهر آهوخانم، سال بلوا و بامداد خمار

مردسالاری باوری کهن در بین ایرانیان است که میگوید مردان فراتر و زنان فروتر هستند. در واقع در ادبیات فارسی و به خصوص در این سه رمان مورد بحث، زنان در تقابل با مردان معنا می‌یابند. گویی خود زنان نیز بر این باور هستند که مردان محق و صاحب اختیار آنها هستند. اگر مردسالاری دو ستون داشته باشد قطعا یکی از آن دو ستون زنها هستند که در برابر ظلم و خشونت‌های پنهان و آشکار مردان سر فرود می‌آورند. نمونه بارز این مظلومیت، آهو در رمان شوهر آهو خانم است و محبوبه و نوشا هم در رمان های مورد بررسی از این دایره خارج نیستند. پرسشی که در اینجا مطرح میشود این است که آیا زنان در این سه رمان نسبت به مردسالاری و عدم استقلال خود واکنشی نشان میدهند یا خیر؟ ما در این سه رمان با بررسی نظریه مردسالاری و یافتن نمونه‌هایی از آن قصد داریم تا نقبی بر ذهن مخاطب بزنیم و او را با انواع مستقیم و غیر مستقیم خشونت‌های مردان علیه زنان آشنا کنیم. همچنین، واکنش زنان رمان را مورد بررسی قرار دهیم.