بررسی تطبیقی قصّة معراج در شعر احمد شوقی و ملک الشعرای بهار

شعر روایی فارسی از قرن چهارم به بعد با مضامین عرفانی به خصوص در مثنوی به اوج خود رسید. با توجه به جایگاه ویژة ادبیات تطبیقی در جهان معاصر، شعرای فارس زبان و عرب زبان زیادی توفیق یافته اند تا قصص قرآنی و وقایعی را که در قرآن آمده است با جلوه های هنری خود، در شعر به نمایش بگذارند. به همین منظور قصد داریم با شیوة توصیفی و تحلیلی، داستان معراج پیامبر را در ادب فارسی و عربی با گزینش ملک الشعرای بهار و احمد شوقی پی بگیریم و کاربرد قصص قرآن و عناصر موجود در آن را در سروده هایشان مورد بررسی قرار دهیم. در این پژوهش، رخداد شگفت انگیز زندگی پیامبر (ص) - معراج - از منظر دو شاعر که در سرودن این داستان، شیوه ی کلاسیک را ترجیح داده اند بررسی می شود و به رویکرد ساده، بی تکلّف ولی جذاب آنها در بیان این رویداد که حاوی ارزش های دینی اما فاقد مضامین بلند عرفانی قدیم می باشد، اشاره می شود. کاربرد برخی عناصر داستانی بعلاوه تشبیهات روان از مختصات هر دو شعر است.