مقایسه خردگرایی در شاهنامه با خردگرایی در قصائد ناصر‌خسرو

هدف این پژوهش، مقایسه خردگرایی در شاهنامه با خردگرایی در قصائد ناصر‌خسرو است. نتایج نشان داد که فردوسی تاریخ ایران باستان را به صورت روایی بیان می‌کند، فقط در مقدمه‌ی داستان یا پایان نظر شخصی خود را بیان می‌کند، اما ناصر‌خسرو در کل قصیده نظر خود را بیان می‌کند که سرشار از موضوعاتی مانند عقل، طاعت و دین است. فردوسی، شخصیت ساز است، فریدون، رستم و زال را می‌پرورد: اما ناصرخسرو، با توجه به اینکه شعرش قصیده است. شخصیت سازی ندارد و به طور کلی حرف می‌زند و بیشتر تکیه‌اش بر خلیفه‌ی فاطمی مصر است.