کاربست فنون علم بیان در توصیف امام حسین علیه السلام در سروده های محمد مهدی الجواهری

علم بلاغت با کاربرد ادبی و هنری زبان سر و کار دارد و به چند علم از علوم ادبی اطلاق می شود و آن ها عبارتند از: علم معانی، علم بیان و علم بدیع. یکی از شاخه های اصلی فنون بلاغت علم بیان می باشد که به کمک آن ارائه ی معنایی واحد به شیوه های مختلف بیانی با درجه ی شفافیت متفاوت آموخته می شود. شاعران برای اینکه بتوانند مفاهیم مورد نظر خود را به مخاطب انتقال دهند سعی می کردند سروده های خود را با صنایع مختلف بیارایند. جواهری در اشعار خویش، بخصوص قصیده هایی که در ارتباط با امام حسین (علیه السلام) سروده است، از صنایع بلاغی به وفور استفاده نموده است. وی که به عنوان شاعر اهل بیت شناخته می شود، بررسی اشعارش می تواند میزان تبحر وی را در بیان باورهای خویش نسبت به اهل بیت، مخصوصاً امام حسین علیه السلام روشن سازد. این پژوهش درصدد است با بررسی مضامین اشعار جواهری در مورد امام حسین (علیه السلام) میزان استفاده از فنون علم بیان را در اشعار وی بررسی کند. از نتایج به دست آمده در این پژوهش این است که شاعر از زیر شاخه های علم بیان، استعاره و تشبیه را بیشتر از صنایع دیگر برای توصیف ویژگی های امام حسین علیه السلام مورد توجه قرار داده است.