سلیمان پیغمبر؛ حکیمشاه دیوان حافظ

این پژوهش، اختصاصات شخصیت سلیمان پیغمبر را در دیوان حافظ بررسی می کند. با تحلیل غزلیات حافظ مشخص می شود که در نگاهی کلی، او دو چهره «حکیم» و «پادشاه» را برای حضرت سلیمان ترسیم می کند و برای هر یک، ویژگی های گوناگونی برمی شمرد. پیشینه ی این دو چهره به آیات قرآن کریم، روایات عهد عتیق، متون تفسیری سده های اول و اشعار شاعران گذشته برمی گردد که در کلام حافظ به کمال شکوه و تاثیرگذاری می رسد. او با نگاه به حکیمشاهیِ سلیمان نبی، تلمیحات متعدد و تصویر های مختلفی می-آفریند که بر بلاغت و شیوایی سخن خویش می افزاید. بخش پایانی به ریشه یابی آمیختگیِ سلیمان و جمشید در ادبیات پارسی و تحلیل این موضوع در شعر حافظ اختصاص می یابد. این مقاله با روش توصیفی-تحلیلی تهیه شده تا وجهه ای دیگر از هنر سخن سرایی و مفهوم پردازی حافظ شیرین سخن را به نمایش بگذارد.