شکل شناسی داستان گلنار و اردشیر

در میان حماسه پردازان ایران، فردوسی را دیگری نیست. «شاهنامه ی» او نیز یگانه، جاودان و جاودانه است. این منظومه ی جوشان، چشمه ی آب حیاتی است که به فردوسی نموده اند؛ خوش ترین یادگاری است که در این گنبد دوار همچنان طنین انداز است و خواهد بود. آن چه در این مقاله مورد بررسی قرار می گیرد شکل شناسی یکی از داستان های بزمی شاهنامه با عنوان داستان گلنار و اردشیر است، که از منظر گفتارها، کردارها، پندارها، قهرمانان، زمان، مکان، آرایه ها، شیوه ی نقل، شگردها و مناسبات اجزاء با یکدیگر و منطق حاکم بر داستان، ارزیابی و بررسی می شود. نگارنده بر آن است تا با تجزیه و تحلیل این داستان تارنمایی در مقابل خواننده قرار دهد تا با دیدی متفاوت و گسترده به زوایای این داستان بنگرد. امید است که این امکان بدرستی فراهم آید.