بررسی کارکرد اسطوره های ایرانی در شعر خاقانی

اسطوره ها نقش مهمی در حفظ فرهنگ کشورها را بر عهده دارند، هر چند در دنیای معاصر فرایند جهانی شدن، انسان ها را به سمت جامعه جهانی سوق می دهد و همه را به عنوان شهروند جهانی معرفی می کند اما ضرورت توجه به هویت ملی یکی از نکات اساسی است که بسیاری از کشورها به آن می پردازند چرا که هویت ملی، مانند سایر هویت‌های اجتماعی، در صورت اجرای صحیح آن، احساسات مثبتی مانند غرور و عشق به ملت و احساس تعهدات نسبت به سایر شهروندان ایجاد می‌کند. هویت ملی مانند اجتماعی کردن غرور ملی و احساس استثنائی بودن کشور باعث هماهنگی بین اقوام مختلف در یک کشور می شود. بی‌شک یکی از آبشخورهای هویت ایرانی، زبان و ادبیات فارسی است. در تاریخ افتخارآمیز ایران، همواره هویت و همبستگی مردم از راه زبان فارسی حفظ شده است و بسیاری از شاعران از شعر خود به عنوان ابزاری در جهت حفظ هویت ملی بهره برده اند اما گویی کارکرد اسطوره در شعر خاقانی بسیار متفاوت است و خاقانی از آن بیشتر در نقش هویت بخشی به ممدوح خود می پردازد و بسیاری از اساطیر فرهنگ ایرانی را قربانی ممدوح خود می گرداند. با توجه به این مقدمات برآنیم تا کارکرد اساطیر در شعر خاقانی را مورد برسی و تجزیه و تحلیل قرار دهیم.