نقش دشواری متن بر عملکرد دانشجویان مترجمی زبان انگلیسی در آزمون ترجمه

هدف از انجام این پژوهش بررسی نقش دشواری متن مبداء در نمرات بدست آمده از آزمون ترجمه است. در این پژوهش دشواری متون همان میزان خوانایی متون تعریف شد. با توجه به ادبیات موجود خوانایی متن از دو طریق محاسبه می‌شود: (1) فرمول‌های خوانایی و (2) آزمون بندش. با توجه به سطوح فرمول فلش سه متن در سطوح 6، 8 و 10 با طول کلمات مشابه فراهم گردید تا نقش دانش پیشین حذف شود. 45 دانشجوی مترجمی این متون را در شرائط آزمون ترجمه کردند. نتایج نشان داد که نمرات بدست آمده با سطح دشواری متن که با استفاده از فرمول‌های خوانایی بدست آمده رابطة عکس دارد. اما یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که رابطه‌ای بین نمرات آزمون بندش متون مورد آزمون و ترجمة آن وجود ندارد. به عبارت دیگر با توجه به نتایج بدست‌آمده نمرات آزمون ترجمه بیشتر تابع پیچیدگی واژگانی و نحوی متن است تا پیچیدگی‌های شناختی آن.