جلوه‌های ادب آیینی و مولفه‌های پایداری در دیوان قاسم رسا

ادبیّات پایداری، روایتگر مقاومت و ایستادگی انسان‌‌ها در طول تاریخ است. شاعران این عرصه، خود را در برابر درد و رنج اجتماع مسئول می‌‌دانند و فریاد مظلومیت و عدالت‌‌خواهی ستمدیدگان را به گوش جهانیان می‌‌رسانند و با معرّفی اسوه‌‌های مقاومت و پایداری، مردم را به ایستادگی در برابر ستم و ستمگران فرامی‌خوانند. نویسنده در این پایان‌‌نامه، به بررسی جلوه‌‌های ادب پایداری در اشعار قاسم رساپرداخته است. قاسم رسا یکی از شاعران معاصر مدیحه‌‌سرا است. اشعار وی روان و عموماً ساده و بیشتر در مدح ائمۀ معصومین علیهم‌السلام است. در این مقاله، پس از معرّفی شاعر و بیان آثار و جایگاه شاعری و فعالیت‌‌های سیاسی و مذهبی او و همچنین بحث دربارة ادبیّات پایداری، به بررسی سیر تحوّل و تطوّر اشعار پایداری این شاعر پرداخته شده است، سپس مضامین پایداری که در اشعار رسا به کار رفته است، استخراج گردیده که علاوه بر مضامین اصلی، مضامین ضمنی ادب پایداری را نیز در برمی‌گیرد. قاسم رسا در اشعار پایداری خود، ضمن بیان ظلم و جنایت ستمگران، چهرة مظلوم اهل بیت پیامبر را به تصویر کشیده است. وی با ترسیم آیندة روشن و معرّفی اسوه‌‌های مقاومت و پایداری، مردم را به قیام علیه ستم فراخواندهاست. حمد و ثنای پروردگار و مدح و منقبت پیامبر و اهل بیتش، بخشی از درون‌‌مایه‌‌های اشعار آیینی و ادب پایداری رسا را تشکیل می‌‌دهد.