تحلیل آماری تاثیر مداخلات صریح و ضمنی بر عملکرد ارتباطی فارسی آموزان

با گسترش مطالعات در حوزه آموزش زبان های خارجی، مفهوم ارتباط موثر و تمایل به برقراری ارتباط بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. در همین خصوص مداخلات مدرسان و شیوه های تعامل در طی فرایند یادگیری زبان دوم/ زبان خارجی مولفه هایی کلیدی هستند. هدف از انجام این پژوهش، بررسی و تحلیل آماری پیامدهای مداخلات صریح و ضمنی مدرس در کلاس آموزش زبان فارسی است. هرن برای بررسی میزان تمایل برای برقراری ارتباط موثر، بر اساس نظارت بالینی و با توجه به میزان مداخله متخصص، شش رده مختلف ارائه می دهد. این چهارچوب مفهومی نخست در حوزه های مرتبط با سلامت مورد استفاده قرار گرفته و سپس در عرصه های مختلف آموزشی به کار رفته است. در این پژوهش با در نظر گرفتن سطح بسندگی و مهارت های عمومی زبان فارسی، 36 نفر از میان 60 زبان آموز مرکز آزفای دانشگاه شهید بهشتی گزینش شدند. سپس افراد منتخب در 2 گروه 18 نفری جای گرفتند. در گروه نخست، مدرس مداخله چشمگیری داشت؛ بدین معنا که تعیین کننده اصلی در کلاس بود، اطلاعات را شخصاً به فراگیران ارئه می داد و بر عملکرد آنان نظارت مستقیم داشت. در گروه دوم، نقش مدرس از نوع حمایتی بود؛ یعنی مدرس صرفاً به ارائه پیشنهاد و گره گشایی می پرداخت و برای افزایش اعتمادبه نفس زبان آموزان تلاش می کرد. هر یک از 2 گروه، پرسش نامه تمایل به برقراری ارتباط را پیش از اجرای طرح و پس از آن تکمیل کردند. نتایج بررسی ها نشان داد که موفقیت های شایان توجهی در عملکرد فارسی آموزان گروه دوم- که تحت تاثیر مداخلات مستقیم مدرس نبودند- رخ داده است.