ابداع، اختراع و آیین های نو در شاهنامه؛ از کیومرث تا هوشنگ

بیان مساله: شاهنامه فردوسی اثر ادبی بی مانندی است که با شناخت و مطالعه ی آن می توان زیبای و قدرت بیان و اندیشه شاعر بهتر و بیشتر پی برد. شاهنامه حاوی پیشینه و فرهنگ اصیل ایرانی است و بسیاری از آداب، رسوم، اختراعات، ابداعات و نوآوری ایرانیان از آغاز پیدایش این قوم را در خود دارد. هدف: شاهنامه فردوسی یکی از آثار گرانبهای ادبیات حماسی جهان و بهترین اثر در ادب فارسی است که زیر بنای فرهنگی ایران مانند رسم حکومت، منشور حاکمیت، تشکیل سپاه، کشاورزی، خوراک، پوشاک و بسیاری آیین های دیگر را در خود دارد و داستان تلاس و کوشش، امیدو نامیدی این قوم را بیان می کند. بنابراین بررسی زوایای هر داستان می تواند در ماندگاری مطالب در ذهن مخاطب و شناخت خدمات فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی و نیز منشور سیاسی حاکمان گذشته ایران بر اساس هر یک از داستان ها مورد استفاده و مفید واقع گردد. داستان کیومرث تا هوشنگ وقایعی را بازگو می کند که برای اولین بار در ایران و گاه جهان روی داده یا کشف شده است و این مقاله سعی در پرداخت این دوران و بررسی زوایای آن دارد. روش تحقیق: روش پژوهش در این مقاله توصیفی- تحلیلی و گردآوری داده ها به شیوه ی کتابخانه ای است. نتایج تحقیق: بر اساس این مطالعه، داستان کیومرث تا هوشنگ و مردم آن زمان، کشفیات و مباحث اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی دوران آنان در شاهنامه بیان می گردد که زیبایی اندیشه و هنر شاعر و تلاش او در نمایش و بیان فرهنگ گذشته ایران بسیار اهمیت دارد.