اهمیت ارتباط روانشناسی با ادبیات فارسی ( معاصر)

تلفیق ادبیات و روانشناسی می تواند بسیار سودمند باشد، بدین معنی که، آثار ادبی می توانند برای روانشناسان منبعی باشند برای درک بهتر روح، روان، و شخصیت انسان، از طرف دیگراستفاده از دست آوردهای روانشناسی، به خصوص یافته های فروید، در نقد آثار ادبی به درک بهتر این آثار کمک می کند. برای اثبات این موضوع، در این مقاله سعی بر آن خواهد شد تا نقدی روانشناسی از داستان کوتاه گلی و من (از مجموعه داستان کوتاه حضور آبی مینا) نوشته ی ناهید طباطبایی صورت گیرد. نقد روانشناسی به درک بهتر شخصیت های این داستان و رفتارشان کمک می کند و نقبی می زند به لایه های زیرین داستان . از طرف دیگر، این داستان می تواند نمونه ی خوبی باشد برای روانشناسان زیرا می توان در آن مشکلات روحی، دلایل بروز آن مشکلات، و راه حل آنها را یافت. بنابراین در این مقاله، خدمت متقابل ادبیات و روانشناسی به یکدیگر، با تحلیلداستان گلی و من شرح داده خواهد شد. این مقاله در مورد نقش روانشناس در ادبیات است که کل مفهوم آن این است که امروز با رشد وتکاپوی جامعة ادبیات هم رشد داشته است و به غیر از مفاهیم اخلاقی و زیباشناسی یک فهم جدید به نام روانشناسی در آن وارد شده است. و رابطه روانشناسی و ادبیات در عصر امروز یک امر حیاتی است چون خوانندگان فهم آنها بالاتر رفته و نگرش جدیدی بر نوشته ها دارند. خلاصه مقاله این است که رابطه ادبیات با روانشناسی را می توان از نوشته و افکار نویسنده در کرد که چه رابطه ای را ایجاد کرده است و یک آثار خلق کرده که مخاطبان فراوانی دارد.این تحقیق روش آن میدانی یا کتابخانه ای است که از چند کتاب گرفته شده است و از مقالات اینترنتی هم استفاده شده است و مترمکز به افکار کتاب و مقالات می باشد. چکیده این تحقیق در واقع می خواهد بگوید که ادبیات امروز خارج از روانشناسی نمیباشد چون هر نوشته ای که خلق می شود باید دارای روح و تازگی باشد که آن روح را روانشناسی می گوییم تا شخص بتواند با افکار سالم آن اثر را بخواهد و از آن لذت برد.