تحلیل کاربست رنگ در شعر امل دنقل و سیاوش کسرایی با تکیه بر درون مایه یاس و امید

رنگ از مهم ترین ابزارها برای جلوة هنری بخشیدن به شعر است. این عنصر در ادبیات، به ویژه ادبیات معاصر، افزون بر زیبایی بخشی به شعر نقش برجسته ای در القای انگاره های ذهن شاعر دارد. به گونه ای که با دقت در معانی زیرین رنگ ها می توان پرده از آرمان ، اندیشه ها، عواطف و روحیة شاعر برداشت. بر این اساس، پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی و در حوزة ادبیات تطبیقی درصدد کشف معانی پنهان رنگ های شعر امل دنقل و سیاوش کسرایی و بیان همسانی ها و ناهمسانی های آنها به ویژه از زاویة یاس و امید است. امل دنقل شاعر معاصر مصری و سیاوش کسرایی از جمله شاعران دغدغه مندی هستند که در زمانه ای پرآشوب زیسته اند. شرایط مشابه جامعة آنها از لحاظ نابسامانی های سیاسی و اجتماعی و همچنین رخداد های زندگی شخصی این دو شاعر در محتوا و ساختار شعرشان به شدت تاثیر گذاشته است. از این رو در درون مایه های سروده هایشان مضامین مشترکی چون اعتراض به وضع موجود و دعوت به مبارزه به چشم می خورد. بررسی رنگ های شعر دو شاعر گویای آن است که شعر آنها با وجود شباهت در محتوا بسیار با هم متفاوت اند. کسرایی همواره رنگ امید و روشنی به شعرش بخشیده است؛ اما در شعر دنقل رنگ یاس و تیرگی حاکم است.