بررسی عناصر داستانی در داستان رستم و اسفندیار

بیان مساله: هر اثر ادبی دارای ویژگی های است که با شناخت آن ویژگی ها می توان درک بهتری از آن به دست آورد. عناصر داستان، اجزای بنیادین تشکیل دهنده ی داستان است. چینش و حضور عناصر داستان در ادبیات داستانی نقش بسیار مهمی دارد. داستان دربردارنده ی چند عنصر اصلی است: پیرنگ، شخصیت، معنا، روایت و زاویه ی دید. نویسنده با افزودن عناصری نظیر شخصیت، گفتگو و صحنه به پیرنگ داستانش رنگ و بوی ویژه می‌دهد. شناخت عناصر داستان و بررسی آن ها به مخاطب کمک می کند که دسته بندی و خوانش بهتری از متن داشته باشد. برای نگارش یک داستان موفق باید درک درستی از عناصر بنیادین داستان‌گویی داشت. داستان هایادبیات کهن فراخور حال مخاطب مفاهیم و اندیشه هایی را در خود دارند که با شناخت عناصر داستانی می توان درک بهتر و لذت بیشتری از آن ها برد. هدف: شاهنامه فردوسی یکی از آثار گرانبهای ادب فارسی است که داستان قهرمانان و شخصیت ها به خوبی بیان نموده و هرچند عناصر داستانی مربوط به نثر است اما شیوه ی بیان داستانی فردوسی تمامی عناصر را در متن داستان به با هنرمندی و شایستگی گنجانده است. داستان رستم و اسفندیار، داستانی است که نویسنده با بیان مفاهیم اجتماعی، فرهنگی و … سعی دارد تضادها و نگرش های یک دوره ی خاص را بیان کند. روش تحقیق: روش پژوهش در این مقاله توصیفی- تحلیلی و گردآوری داده ها به شیوه ی کتابخانه ای است. نتایج تحقیق: بر اساس این مطالعه، عناصر داستانی از قبیل طرح یا پیرنگ شخصیت، نماد، زاویه دید، درون مایه، باورپذیری، لحن و معانی، هر یک به گونه ای خاص در ساختار ترکیبی داستان موثر افتاده است که خواننده در پایان خوانش اثر، طراوت و لذت ادبی آن را بسته به نوع سلیقه و گرایش ذهنی خویش درک می کند.