بررسی سبک شناختی مرزبان نامه ی سعد الدین وراوینی

در این مقاله با به کارگیری مولفه ها و معیارهای سبک شناختیِ ، کتاب محمد تقی بهار بر کتاب مرزبان نامه ی، سعدالدین وراوینی تلاش شده است تا ویژگیهای سبکیِ، بارزتر این کتاب به عنوان متنی از نظر قالب منثور و از نظر محتوایی تعلیمی، و همچنین بر پایه ویژگی اصلی و متمایزتر این اثر، یعنی فابل گونه بودن آن، مورد بررسی قرار گیرد. ایراد شواهد و مثال هایی برای این ویژگیهای سبک شناختی از دیگر مواردی است که بدان پرداختهشده است. در نهایت نشان دادهایم که کتابی که چند قرن پیش از وراوینی توسط مرزبان بن رستم به نگارش درآمده است، در بازروایی دوباره آن دارای ویژگیهای سبکیای می شود که خاص نثر نویسی قرن ششم و هفتم و به شیوهی اسلاف خود در نگارش چنین داستانهایی است. از زبان حیوانات بودن و تمثیلی بودن، هنگامی که با نثر سجعوار و گاه متکلف وراوینی در هم می امیزد، سخنان و پندهای مرزبان نامه را در پوسته ی ضخیم تری ازپیچیدگی های زبانی قرار میدهد.