شخصیت شناسی سهراب در شاهنامه با رویکرد ادبیات نمایشی

دلایل تبدیل اسطوره به حماسه بر پایه منابع ایرانی و خصوصا شاهنامه به چند دسته تقسیم می شود نخست این که با تکامل فرهنگ و تمدن بشر و به تبعت آن، جهان بینی ها و باورهایش و نیز تعییرات محیط زندگی اش، حرک فکری بشر از اسطوره باوری (اسطوره زیستی) به اسطوره پیرایی سیر می کند. در دوران اسطوره باوری )اسطوره زیستی( اساطیر مبنای باورها و فعالی های انسان محسوب می شد و آنان حقایق ازلی و مقدس بودند اما در دوره اسطوره ها پیرایی، اسطوره با تاثیر از نگاه خردمند ارتر و تعقلی انسان به آنها اندک اندک جنبة معنوی و باورشناختی خو د را از دست می دهند و برای ملموس تر شدن به قالبی درمی آیند که بیشتر به زندگی و شرایط انسان نزدیک باشند یعنی آیین ها، معتقدات، نبردها، دشواریها و غم و شادی های حیات او را با فرو نهادن بخش عظیمی از ارزش های اعتقادی آسمانی خود و به شک ی این جهانی اما مثالی و نمونه وار ترسیم کرده اند. اساطیر در این ساختار جدید، رنگ و بویی از ویژگی های تاریخی و اجتماعی هر دوره را نیز پایرفته اند.