نسبت های صورت و ماده دین و اثر هنری از نگاه شوان

فریتیوف شوان به‌ عنوان یکی از برجسته ‌ترین نمایندگان سنت‌گرایی، رویکردی متفاوت در حوزه‌ فلسفه‌ دین و فلسفه‌ هنر عرضه می‌کند. این رویکرد دربردارنده‌ نگاهی نوین به مفاهیم کهن دینی، متافیزیکی و هنری است. در این میان، دو مفهوم مهم و اثرگذار صورت و ماده در طرح‌بندی‌های وی از دین و هنر نقشی مهم ایفا می‌کنند؛ این دو مفهوم همچون حلقه‌ای واسط، دین و هنر را به یکدیگر پیوند می‌دهند و از این منظر اهمیتی فراوان دارند.برای شوان تناسب و شکل صورت و ماده در دین، نمایانگر وحدت در عین کثرت و کثرت در عین وحدت ادیان است و در هنر نشان‌دهنده اصالت و حقیقی بودن آن.این کردوکار دیالکتیکی پیش و بیش از آنکه ناظر به فرم باشد از دل محتوا برمی‌خیزد لیکن هیچ‌گاه آن را فدای محتوا نمی‌کند بلکه همیشه بر یک هماهنگی پیشین بنیاد تاکید می‌ورزد. بر این مبناست که در هنر قدسی فرم همراه با محتوا و ماده به تعالی می‌رسد و به‌اندازه دومی مخاطب خویش را به ساحتی مینوی رهنمون می‌سازد.این مقاله، با تکیه بر آرای فریتیوف شوان، به بررسی ابعاد مختلف صورت و ماده در دین و هنر و نسبت صورت و ماده دینی و هنری خواهد پرداخت.

the relationship between religious form and matter and artistic works in schuon’s viewpoint

frithjof schuon, as one of most distinguished representatives of traditionalism, proposes a different approach in philosophies of religion and art. this approach includes a new insight in old religio-metaphysical concept. in this era, form and matter, as two of the oldest and most important religo-metaphysical concepts, has an important role in schuon’s understanding of religion and art. this two connect religion to art and vice versa. for schuon, the contribution of the form and matter are representatives of unity in diversity and diversity in unity in religions and their authenticity. this dialectical procedure first and foremost can be seen in the light of the form, steaming from content. however, it cannot be reduced to the content while emphasizing a pre-established harmony. it is so that in sacred art, the form is transcended with matter and content and refers the addressed to divinity. we try in this paper to show some aspects of the relationship of religious form and matter in schuon’s viewpoint and its implications for the study of sacred art.