شناخت کاربست قدرت نرم در مقابله با مخاصمات مسلحانه؛ از پروتکل‌های الحاقی کنوانسیون‌های 1949 ژنو تا قلمرو نظام حقوقی ایران با نگاهی به رویکرد جمهوری عربی مصر

حقوق بشردوستانه و یا به تعبیری حقوق مخاصمات مسلحانه، در مفهوم سنتی خود شاخه‌ای از حقوق جنگ است که ناظر بر مخاصمات مسلحانه بین‌المللی و غیربین‌المللی با هدف مهار خشونت و کاهش آلام بشری، صیانت از حقوق قربانیان و غیرنظامیان و اعمال محدودیت‌های نظامی در شیوه‌ها و ابزارهای مورد استفاده در مخاصمات است. موازین فوق به نحو مبسوطی در کنوانسیون‌های چهارگانه 1949 ژنو و نیز پروتکل‌های الحاقی مقرر شده است. به‌علاوه پروتکل‌های الحاقی دارای قواعدی بوده که مقررات موجود در کنوانسیون‌های چهارگانه را به نحوی در ابعاد گوناگون تحت پوشش قرار می‌دهند. بدین لحاظ پیوستن و نیز رویکرد دولت‌ها نسبت به رعایت مقررات موجود در آن‌ها حین مخاصمات مسلحانه مورد اهتمام است. این در حالی است که جمهوری عربی مصر، در تصویب پروتکل‌های الحاقی به کنوانسیون‌های ژنو، ضمن ابراز حداقل سطح حمایت قانونی و حقوقی خود، نسبت به اعلام تعهد خود در رعایت کلیه مفاد پروتکل‌های الحاقی وفق رفتار متقابل تاکید نمود که از حق واکنش در برابر هرگونه نقض تعهدات تحمیلی توسط هر یک از طرفین دفاع می‌کند. به‌هر روی، این مقاله ضمن اتخاذ رویکرد اسنادی با روش توصیفی تحلیلی، مبادرت به بررسی مقررات موجود در کنوانسیون‌های ژنو نموده و درصدد ارائه تحلیلی از چارچوب ظرفیت قلمرو حقوقی ایران با نگاهی به رویکرد جمهوری عربی مصر نسبت به موازین مقرر در پروتکل‌های الحاقی خواهد بود.

understanding the use of soft power in dealing with armed conflicts; from the additional protocols of the 1949 geneva conventions to the territory of the iranian legal system, looking at the approach of the arab republic of egypt

humanitarian law or, in other words, the law of armed conflicts, in its traditional sense, is a branch of the law of war that oversees international and non-international armed conflicts with the aim of curbing violence and reducing human suffering, protecting the rights of victims and civilians, and imposing military restrictions on methods and tools. it is used in conflicts. the above standards have been extensively stipulated in the four geneva conventions of 1949 as well as additional protocols. however, the additional protocols have rules that cover the provisions in the four conventions in a way in different dimensions. in this sense, joining and also the approach of the governments towards complying with the existing regulations during armed conflicts is important. meanwhile, the arab republic of egypt, in approving the additional protocols to the geneva conventions, while expressing its minimum level of legal and legal protection, emphasized its obligation to comply with all the provisions of the additional protocols according to reciprocity, that it has the right to react against any breach of obligations imposed by either party defends. however, this article, while adopting a documentary approach with a descriptive analytical method, has attempted to examine the existing provisions in the geneva conventions and will try to provide an analysis of the capacity framework of iran’s legal territory with a view to the approach of the arab republic of egypt to the standards stipulated in the additional protocols.