بازخوانی فقهی و حقوقی جرم انگاری تظاهر به روزه خواری در قانون مجازات اسلامی ایران و کد جزای افغانستان.

یکی از مهمترین دستورات عمومی و جامع آیین اسلام روزه داری در ماه مبارک رمضان است که میان فقیر و غنی، رئیس و مرئوس تفاوت نمی‌گذارد وهمه افراد دارای شرایط، بدون هیچ امتیازی مکلف به امساک اند ولی متاسفانه تظاهر به روزه خواری، چالشی جدی است که می‌شود گفت در میان همه مسلمانان راه یافته و به یک نا هنجاری اجتماعی مبدل شده است. روزه خواری در ملا عام، گذشته از اینکه حرمت شکنی ماه رمضان به شمار می‌رود، بی احترامی و توهین به دین و روزه داران است و ده ها پیامد منفی اعتقادی، اجتماعی، اخلاقی و تربیتی را به بار می‌آورد. بر این اساس، محقق، در تلاش است که تظاهر به روزه خواری را از نظر حقوق یران و افغانستان (قانون مجازات اسلامی و کد جزا) و فقه اسلامی ارزیابی نموده و اثبات جرم بودن تظاهر به روزی خواری را مورد بررسی قرار دهد. تا از یک سو جایگاه حقوقی این عمل دانسته شود و از سوی دیگر نگرانی و واکنش‌ شهروندان را در خصوص جرم انگاری این عمل کاهش دهد و جایگاه جرم انگاری آن در سیاست کیفری تبیین گردد. یافته‌های تحقیق پیش‌رو که مبتنی بر روش تحلیلی و توصیفی است، نشان داد که در مجموع مواد قوانین کیفری ایران و افغانستان در این خصوص صراحت ندارد اما محتوای آنها و هم چنین گزاره‌های فقهی، پدیده تظاهر به روزه خواری را جرم تلقی می‌کند.

juridical and legal rereading of the criminalization of pretending to fasting in iran’s islamic penal code and afghanistan’s penal code.

one of the most important general and comprehensive orders of islam is fasting in the holy month of ramadan, which does not differentiate between the rich and the poor, the rich and the poor, and all people with conditions are obliged to fast without any privileges, but unfortunately, pretending to fasting is a serious challenge that it can be said that it has spread among all muslims and has become a social abnormality. fasting in public, apart from the fact that it is considered a violation of the sanctity of the month of ramadan, is disrespectful and insulting to the religion and the fasting people and brings dozens of negative religious, social, moral and educational consequences. based on this, the researcher is trying to evaluate the pretense of fasting from the point of view of iran’s islamic penal code, the afghan penal code and islamic jurisprudence, and examine the proof of the crime of pretending to fast. to understand the legal position of this act on the one hand, and on the other hand, to reduce the concern and reaction of citizens regarding the criminalization of this act, and to clarify the position of its criminalization in criminal policy. the findings of the upcoming research, which is based on the analytical and descriptive method, showed that the articles of the criminal laws of iran and afghanistan are not clear in this regard, but their content as well as jurisprudential statements consider the phenomenon of pretending to fast as a crime.