مردم‌نگاری انتقادی: یک ارزیابی نظری

زمینه و هدف: تحقیق و گفتگو پیرامون انسان همواره در طول تاریخ محل بحث و مناقشه بوده است. علوم اجتماعی در این میان مسئولیت مطالعه و بررسی رفتارها و کنش‌های تغییرپذیر انسانی را عهده‌دار بوده است. به دلیل قابلیت کنشگری خلاقانه انسان در کنار فعالیت‌های عقلانی وی، حصول شناخت کامل در این حوزه بسیار مورد تردید قرار می‌گیرد. از جانب دیگر، علوم اجتماعی نیز به نوبه‌ خود محدودیت‌ها و اریب‌هایی در ذات خود نهفته دارد که مربوط به نقش محقق در تحقیق است. به همین دلیل اندیشمندان زیادی به این روند انتقاد کردند و سعی نمودند انواع متفاوتی از روش‌های تحقیق در علوم‌اجتماعی را ابداع نمایند. در این مسیر، مردم‌نگاری انتقادی از جمله کارآمدترین و جدیدترین روش‌های موجود در علوم اجتماعی به شمار می‌رود. در این مقاله سعی می‌شود بنیان‌های هستی‌شناختی، معرفت‌شناختی و روش‌شناختی این روش بررسی شود. روش و داده‌ها: روش مورد استفاده در این پژوهش از نوع مطالعه اسنادی است. یافته‌ها: مردم‌نگاری انتقادی و به‌خصوص روش ویژه کارسپیکن، فرصتی را برای به‌کارگیری طیف وسیعی از روش‌های جمع‌آوری داده‌ها، از عکاسی و رسانه‌های ترکیبی گرفته تا روش‌های تحلیل گفتمان ارائه می‌دهد. این بدان معناست که نه تنها محقق می‌تواند روش‌هایی را که ترجیح می‌دهد انتخاب کند، بلکه ممکن است رویکردی باشد که به احتمال زیاد بینش‌های جدید و جالبی را ایجاد می‌کند و می‌تواند به‌طور متفاوت برای پروژه‌های مختلف به‌کار گرفته شود. بحث و نتیجه‌گیری: با کاربرد روش مردم‌نگاری انتقادی، محقق علوم اجتماعی سعی می‌کند بین پارادایم‌های غالب حرکت کند و از توانایی آنها با بندزنی‌های پراگماتیستی، از رویه‌های اتیک و امیک استفاده کند و در نهایت به فهم و بینش جامعه‌شناختی بیفزاید که البته این بینش سراسر انتقادی است. پیام اصلی: کارسپیکن در روش مردم‌نگاری انتقادی خود با گره‌زنی‌های پارادایمیک، روشی جدید خلق می‌کند که سراسر انتقادی است. این روش فرصتی را برای به کارگیری طیف وسیعی از روش‌های جمع‌آوری داده‌ها، از عکاسی و رسانه‌های ترکیبی گرفته تا روش‌های تحلیل گفتمان ارائه می‌دهد.

critical ethnography: a theoretical assessment

background and aim: research on human bahavoir and attitudes has always been the subject of debate throughout history. the social sciences undertake the study of the ever-changing nature of human behaviors and actions. due to the human’s creative agency alongside their rationality, attaining a comprehensive understanding in this domain is often met with skepticism. moreover, the social sciences have inherent limitations and uncertainties, particularly concerning the researcher’s role within the rsearch process. consequently, many scholars have criticized prevailing methodologies, prompting the development of diverse research techniques within the social sciences. among these, critical ethnography emerges as a particularly potent and innovative method. this article attempts to examine the ontological, epistemological, and methodological foundations of critical ethnography. methods and data:  this study employs a documentary research methodology. findings: critical ethnography, with its distinctive technique of participant observation, opens avenues for a broad spectrum of data collection methods, ranging from photography and mixed media to discourse analysis. this flexibility allows researchers to select methods that align with their preferences and project needs, fostering the potential for new and intresting insights. conclusion: the application of critical ethnography enables researchers in the social sciences to maneuver among dominant paradigms and leverage their capabilities through pragmatist insights, utilizing ethical emic approaches, thereby enhancing sociological understanding and insight, which, of course, is entirely critical in nature. key message: in his critical ethnography framework, carspecken introduces a new approach characterized by paradigmatic interweaving that is entirely critical. this approach provides an opportunity to utilize a wide range of data collection techniques, from photography and mixed media to various discourse analysis methods.