روش‌های تربیت دینی کودکان بر اساس آموزه‌های دین مبین اسلام

تربیت دینی از مهم‌ترین مسائل در فرهنگ اسلامی است و با توجّه به کارکرد‌های فراوانی که در دوره‌های مختلف زندگی دارد، در بسیاری از جوامع بشری همواره یکی از ابعاد مهم تربیتی بوده و دربارۀ آن مطالعات قابل توجّهی صورت گرفته است. بیشتر زبان‌شناسان، «تربیت» را با عنایت به ریشۀ «ربو»؛ یعنی پروردن، سرپرستی و رهبری کردن، رساندن به فرجام، نیکو کردن، و به تعالی و کمال رساندن تعریف کرده‌اند. در تعریف دین نیز مانند سایر حقایق مربوط به ارزش‌های حیات معقول انسانی اختلاف نظریه‌هایی وجود دارد که معمولاً ناشی از شرایط ذهنی و اطلاعاتی است که تعریف‌کنندگان دربارۀ مختصات آن دارند، معنای دین را هم مجموعه عقاید، اخلاق، قوانین و مقرراتی می‌داند که گاهی همۀ این مجموعه حق و گاهی همۀ آن باطل و زمانی مخلوط از حق و باطل است. تربیت دینی نیز بنا بر جهان‌بینی اسلامی، تربیتی است که رفتار فرد را در برابر خدا، جامعه، خود او و طبیعت بر معیار‌های دینی منطبق سازد و بر اساس قواعد دینی تنظیم کند. در این مقاله اطلاعات لازم از متون دینی و کتاب‌های مختلف جمع‌آوری شده است و جهت آشنایی متولیان امر تعلیم و تربیت به بیان روش‌های تربیت دینی پرداخته شده که عبارت‌اند از روش الگودهی و الگوگیری، آموزش و دعوت عملی به نماز، آموزش صبر و تحمل در برابر سختی‌ها، پرهیز از امر و نهی، انس دادن کودکان به حجاب، مقررات دینی و ... .