چگونه توانستم عقب ماندگی تحصیلی محمدحسین را رفع کنم؟!

با شیوع ویروس کرونا، نظام تعلیم و تربیت جهانی از نعمت کلاس های حضوری و بستر تعاملات چهره به چهرۀ معلم و شاگردان محروم شد. شاید به نظر می رسد که تعطیلی مدارس سبب سهولت امر آموزش برای دانش آموزان و معلمان شده است اما به جرئت می توان گفت آسیبی که سبک جدید از آموزش به جهت فراهم نبودن بستر، شرایط، مهارت ها و آگاهی های آموزش غیر حضوری بر کیفیت یادگیری دانش آموزان وارد کرد، قابل چشم پوشی نیست. هدف از این اقدام پژوهی که در دبستان محل کارورزی ام صورت گرفت، رفع بخش کوچکی از عقب ماندگی های تحصیلی دانش آموز مورد نظر و همچنین افزایش مهارت های خویش برای اجرای راهبردهای مناسب در شرایط مشابه است.در این اقدام پژوهی با دانش آموزی مواجهیم که از آسیب های آموزش مجازی در امان نبوده است و مشکلات شخصی وی نیز مزید بر علت شده اند تا به عقب افتادگی تحصیلی نسبتاً شدیدی رو به رو گردد. برای کمک به محمدحسین و همچنین افزایش مهارت های خویش در امر تدریس، برنامه ریزی شد تا در روزهای پایانی اسفند ماه سال 1400، جلسات آموزشی حضوری برگزار گردد تا دانش آموز بتواند زمانی که همکلاسی هایش در بستر شاد مشغول به علم آموزی اند، با حضور در مدرسه و با کمک من بتواند بر بخش کوچکی از ضعف های خود فائق آید.برای سپری کردن جلسات کوتاه اما مفید و کارآمد آموزشی، پس از ارزیابی شرایط موجود و بررسی همه جانبۀ آن، پژوهش های لازم برای یافتن راه حل های موثر صورت گرفت و در نهایت با جمع بندی موارد یافت شده، اقدامات لازم جهت کمک به دانش آموز موردنظر صورت گرفت.