اثربخشی مهارت‌های خود تعیین گری بر خودکارآمدی دانشجویان

مطالعه حاضر باهدف تعین اثربخشی مهارت‌های خود تعیین گری بر خودکارآمدی دانشجویان انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی دانشجویان کارشناسی دانشگاه پیام نور کرج در سال تحصیلی 1402-1401 بودند که تعداد 30 نفر واجد شرایط که داوطلب مشارکت در پژوهش بودند، به روش نمونه‌گیری در دسترس 30 نفر انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات مقیاس خودکارآمدی شرر و مادوکس (1982) بود. سپس گروه آزمایش طی مدت یک ماه و نیم در دوازده جلسه یک‌ساعته در شش هفته متوالی به‌صورت گروهی در آموزش خودتعیین گری شرکت کردند. لازم به ذکر است طی این مدت هیچ آموزشی بر روی گروه گواه صورت نگرفت، در پایان، پس‌آزمون بر روی هر دو گروه اجرا شد. جهت تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار spss نسخه 22 و از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش مهارت‌های خود تعیین گری موجب بهبود خودکارآمدی دانشجویان شد (001/0>p). بر اساس یافته‌های این پژوهش پیشنهاد می‌گردد که با برگزاری دوره‌های آموزشی مهارت‌های خود تعیین گری به دانشجویان آموزش داده شود.