بررسی تنهایی اگزیستانسیال در اشعار مولانا

روانشناسی وجودی یا اگزیستانسیال،دلواپسی های آدمی را به چهار دسته‌ی مرگ،آزادی،تنهایی و پوچی تقسیم می‌کند. در این‌ نوشته به نظریه برخی فیلسوفان از جمله اروین یالوم که خود بنیانگذار روانشناسی اگزیستانسیال است،می‌پردازیم. تنهایی،واژه‌‌ی کوچکی است که دنیایی حرف و سخن را درون خود جای داده است.از این رو شاعرانی نظیر حضرت مولانا که وصف ایشان خارج از گستره‌ی کلمات است ،به شرح این موضوع پرداخته اند. گونه‌ای از تنهایی که به بررسی آن پرداختیم تنهایی وجودی یا اگزیستانسیال است.که به تنهایی بنیادین نیز شهرت دارد و با تنهایی فیزیکی و سایر آن متفاوت است. هدف از بررسی این موضوع در نوشته زیر آشنایی با تاریخچه اگزیستانسیال و بررسی موضوعی از آن یعنی تنهایی و در نهایت به چالش کشیدن و مقایسه آن با نظریات مولوی است. تضاد میان تنهایی اگزیستانسیال با نظریات مولانا در باب تنهایی آن را به موضوعی چالش برانگیز و قابل بحث تبدیل کرده است که در این نوشته با تکیه بر رویکرد اگزیستانسیالیستی به بررسی کامل آن خواهیم پرداخت.