بررسی تاثیر مکاتب فلسفی بر روان شناسی وجودی و حقیقت وجود انسان

روان شناسی وجودی براساس فلسفه پدیدار شناختی است که باور دارد جهان با تمام مخلوقاتش هیچ گونه توجیه و معنایی ندارد و پوچ است. آنچه انسان را در میان مخلوقات ممتاز می کند، آزادی و توانایی او در انتخاب است. هدف نخست این پژوهش بررسی نقش فلسفه در شکل گیری رویکرد وجودی است. روش تحقیق حاضر به صورت تحلیلی-توصیفی و با استفاده از تحقیقات، کتب، اسناد و منابع کتابخانه ای تدوین شده است. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که رویکردها صاحب ریشه هایی در فلسفه غربی هستند،که در زمینه جایگاه پروردگار در هستی، تعریف حدود علم روان شناسی، حقیقت وجود انسان، اراده و هدف حیات انسان تمایزات قابل توجهی بین مبانی فلسفی و رویکرد وجودی وجود دارد. همچنین یافته های پژوهش توضیح می دهد روان شناسی وجودی انسان را پرتاب شده در هستی نمی بیند و ماهیت و انگیزه های روانی انسان را برآمده از عشق، اتصال و دلبستگی به عالم وحدت می داند که به زندگی معنا و هدفی وحدانی می دهد.