ارزیابی پیشران های تعامل صنعت و دانشگاه در جهت توسعه اقتصاد دانش بنیان

شکل گیری همکاری دانشگاه و صنعت از موضوعات کلیدی جهت تبادل دانش و تحقق اقتصاد دانایی محور است. تحقق اقتصاد دانش بنیان به عنوان آخرین الگوی توسعه، هدف همه کشورهای در حال توسعه از جمله ایران است. از آنجا که دانش مهم ترین عامل تولید در این نوع اقتصاد است، فرآیند تولید و کاربردی کردن دانش منجر به تحقق اقتصاد دانش بنیان می شود. این فرآیند در قالب سیستم های نوآوری میسر می گردد. عوامل متعددی در بهبود ارتباط پایدار دانشگاه و صنعت در جهت اقتصاد دانش بنیان تاثیر دارند که شناسایی و اولویت بندی این عوامل کمک بسزایی در جهت ایجاد اقتصاد دانش بنیان خواهد نمود. به این منظور، برای شناسایی این عوامل از روش کیو و برای ارزیابی عوامل از روش تصمیم گیری بهترین-بدترین استفاده شده است. ابتدا با مطالعه منابع موجود و مصاحبه، 73 گزاره در قالب 7 گروه پیشران ساختاری، سیاست گذاری، تکنولوژی، فرهنگی و اجتماعی، مالی، آموزشی، مدیریتی و بین المللی شناسایی شدند. برای جمع آوری داده های مورد نیاز، ازتعداد 15 خبره آگاه در این حوزه استفاده شد. نتایج نشان داد که پیشران سیاست گذاری با وزن 363/0 مهم ترین پیشران شناسایی شد. پیشران های ساختاری با وزن 325/0، فرهنگی و اجتماعی با وزن 169/0، آموزشی با وزن 081/0، مدیریتی با وزن 058/0 و مالی با وزن 003/0 به ترتیب در رده های اهمیت پایین تر قرار گرفتند.

evaluation of the drivers of interaction between industry and university towards the development of knowledge-based economy

the formation of cooperation between university and industry is one of the key issues for exchanging knowledge and understanding a knowledge-based economy. the realization of knowledge-based economy as the latest model of development is the goal of all developing countries, including iran. since knowledge is the most important production factor in this type of economy, the process of producing and applying knowledge leads to the realization of a knowledge-based economy. several factors have an effect on improving the sustainable relationship between the university and the industry in the direction of the knowledge-based economy, and identifying and prioritizing these factors will greatly help in creating a knowledge-based economy. for this purpose, the q method was used to identify these factors and the best-worst decision-making method was used to evaluate the factors. first, by studying the available sources and interviews, 73 drivers were identified in the form of 7 groups of structural, political, technological, cultural and social, financial, educational, managerial and international drivers. 15 knowledgeable experts in this field were used to collect the required data. the results showed that the policy driver with a weight of 0.363 was identified as the most important driver. structural drivers with a weight of 0.325, cultural and social with a weight of 0.169, educational with a weight of 0.081, management with a weight of 0.058 and financial with a weight of 0.003 are placed in the lower importance categories, respectively.