بررسی و تطبیق داستان موسیو ابراهیم و گل‌های قرآن اثر اریک امانوئل اشمیت با اقتباس نمایشی آن، نوشته علیرضا کوشک جلالی

سبک نگارش «اشمیت» کلاسیک، روان، موجز و حاوی مفاهیم عمیق فلسفی، عرفانی، اجتماعی و فاقد نقش و نگارهای زائد است. هرچند داستان‌های «اشمیت» عمدتا غیر قابل پیش‌بینی و غافلگیرکننده‌اند، حضور طبقات اجتماعی مختلف در آثار او باعث ایجاد نوعی حس همزاد پنداری خواننده با شخصیت‌های داستان‌های او می‌شود. سوال اصلی این پژوهش عبارتند از این که آیا نمایشنامه اقتباس شده از داستان «موسیو ابراهیم و گل‌های قرآن» دارای الگوهای ساختاری و روایی مناسب است؟ روش تحقیق در این پژوهش «تحلیلی- توصیفی» است. پژوهشگر با استفاده از روش گردآوری اطلاعات کتابخانه‏ای و جمع آوری فیش‌های تحقیقاتی ابتدا پیرامون داستان مطالعه داشته، سپس با توجه به عناصر اصلی داستان «موسیو ابراهیم و گل‏های قرآن» به دنبال تطبیق این عناصر با اقتباس نمایشی آن نوشته علیرضا کوشک جلالی خواهد بود و در آخر نتیجه‏گیری خواهد کرد. نتایج پژوهش نشان میدهد که دو اثر یکی نوشته اریک اما نوئل اشمیت و دگیر نوشته علیرضا کوشک جلالی بسیار به یکدگیر شبیه هستند و تنها دارای تفاوت‌های جزیی در اسامی شخصیت ها، وقوع برخی اتفاقات جزیی و کشمکش‌های ناچیز هستند.