نقد و مبانی نظری چهره پردازی و شخصیت پردازی عروسک ها

این پژوهش با هدف نقد مبانی نظری چهره پردازی و شخصیت پردازی عروسک ها صورت گرفته است و نتایج و یافته ها حاکی از آن است که عروسک از دیرباز کارکردی تمثیلی داشته که برای سرگرمی در اختیار کودک قرار می‌گرفته و با انتقال پیام خودش در غالب برانگیختن احساس او باعث شکل‌گیری تصویری از جهان پیرامون برای کودک می‌شده است. عروسک‌ها علاوه بر جنبه بازی و سرگرمی برای کودکان حامل پیام‌های اخلاقی و فرهنگی نیز می‌توانند باشند و شاید برای این بوده که گذشتگان در ساخت عروسک برای کودکان خود از لباس‌ها و زیورآلات و آرایه‌های فرهنگی بومی خود بهره می‌بردند تا کودکان از همان کودکی با این فرهنگ و آیین‌ها آشنا شوند. در نقاط مختلف ایران عروسک‌های مختلفی نسل به نسل در دست کودکان چرخیده است که هریک قصه‌ای در سینه‌دارند. قصه‌ای که راوی آن می‌تواند همان عروسک باشد و به نسل‌های بعدی منتقل شود. عروسک‌سازی به شکل بومی یک هنر و یک میراث ناملموس است که به نسل‌های بعد منتقل‌شده و ممکن است به عمر بشر عروسک‌سازی وجود داشته باشد، کما اینکه پیکرک‌هایی که در موزه‌ها هستند، نشان می‌دهند که این عروسک‌ها از هزاره‌های پیشین وجود داشته است.