استفاده از تئاتر درمانی به منظور توانمندسازی افراد در طیف اوتیسم با نگاهی به موضوع تنوع عصبی

اختلال طیف اوتیسم (asd) یک اختلال عصبی رشدی پیچیده است که با مشکلات در تعامل اجتماعی، ارتباطات و الگوهای رفتاری تکراری یا محدود مشخص می‌شود. این مقاله به منظور یافتن راهکاری برای ارتقاء کیفیت زندگی این افراد، به بررسی قدرت تحول‌آفرین تئاتردرمانی در توانمندسازی افراد در طیف اوتیسم از طریق دریچه‌ی تنوع عصبی می‌پردازد. درک درست asd بسیار مهم است، زیرا پایه و اساس شناخت ویژگی‌ها و چالش‌های مرتبط با asd و همچنین اهمیت پذیرش تنوع عصبی را تشکیل می‌دهد. تئاتر درمانی که با اصول بیان خلاق، تخیل و همکاری تعریف می‌شود، توسط یک چارچوب نظری و شواهدی پشتیبانی می‌شود که اثربخشی آن را نشان می‌دهد. ترویج تنوع عصبی و گنجاندن آن در تئاتر و هنرهای نمایشی درواقع شامل ایجاد تجربیات تئاتر درمانی در دسترس و فراگیر، پرداختن به چالش‌های بالقوه و ارائه راهبردهایی برای تطبیق با حساسیت‌های حسی، تعاملات اجتماعی و نقاط قوت فردی است. در پایان، بر قدرت تحول‌آفرین تئاتر درمانی برای افراد دارای طیف اوتیسم، همراه با اهمیت تحقیقات بیشتر و گسترش برنامه‌های تئاتر درمانی برای پذیرش جمعیت‌های متنوع عصبی و پرورش جامعه فراگیرتر و دلسوزتر تاکید می‌شود.