بررسی تحولات و چشم انداز بازار الفین ها و الزام راهبردهای کلیدی دانش بنیان بر پایه مزیت دسترسی به خوراک ارزان قیمت

صنعت پتروشیمی ایران با تکیه بر مزیت‌های رقابتی کشور بدنبال احیای نقش خود و جبران عقب ماندگی از رقیب‌های سنتی منطقه‌ای است بطوریکه سیاستگذاران ایرانی خبر از برنامه ای برای انجام بیش از 36 میلیارد دلار سرمایه‌گذاری در این بخش و افزایش ظرفیت تولید از 90 میلیون تن کنونی تا بیش از 140میلیون تن در سال داده اند.اما جدا از صنایع بالادستی، کدامیک از زنجیره‌های تکمیلی می‌تواند این هدف را محقق سازد؟! سهم نزدیک به 60درصدی الفین‌ها از بازار محصولات پتروشیمی و روند روبه رشد تقاضای آن در کنار تکنولوژی‌های جدیدی مانند mto،mtp و gto که تاکنون بیشتر مورد توجه شرق آسیا بوده، در سال‌های اخیر برای سیاستگذاران ایران نیز جذاب شده است. نقطه شروع آن اولین بار بر پایه افزایش سرمایه‌گذاری‌های در تولید متانول و نگرانی از بروز مازاد ظرفیت متانول تبلور یافت. با آشکار شدن نگرانی‌هایی در توجیه پذیری اقتصادی تکنولوژی mtp، با انعطاف بیشتری به سمت mto کشیده شد و اکنون بافراموش شدن هدف اولیه به سمت gto حرکت می نماید. اما پرسش اینجاست که آیا جهان در انتظار خواهد ماند تا افزایش تقاضای جهانی صنعت توسط افزایش ظرفیت ایران تامین شود؟ آیا اساساً قیمت‌های رقابتی باتغییر تکنولوژی‌ها و نیز قیمت خوراک که اخیراً با انقلاب شیل گس نیز همراه شده است از یکسو و ازسوی دیگر افزایش سرمایه‌گذاری‌های داخلی در بازارهای چین و ... ونتیجه آن کاهش قیمت‌ها، توجیه‌پذیری این روش را همچنان موجه می‌نمایاند؟! این مقاله تلاش دارد تا بابررسی تحولات آتی الفین‌ها (با تمرکز بر اتیلن و پروپیلن)، موج گسترده گرایش به طرح های الفین براساس ‌روش‌های mto و gto را مورد نقد قرار داده و در ادامه باتکیه بر فناوری های دانش بنیانی چون روش ocm، که بر پایه خوراک ارزان قیمت متان طراحی شده، مزیت رقابتی ایران و فرصت ها و چالش های آن را در این بازارها مورد توجه قرار دهد.