سازگاری همورئولوژیکی ناشی از فعالیت های ورزشی بر عملکرد تنفسی

همورئولوژی ورزشی موضوع بسیاری از تحقیقات انجام شده بر روی ورزشکاران ،افراد بی تحرک و بیماران است که از بیماری های مختلفی رنج می برند. در بیشتر روش های تمرینی تغییراتی در ویژگی گلبول های قرمز مشاهده می شود که یکی از شایع ترین آنها تغییر شکل پذیری گلبول های قرمز است که در بیشتر رویدادهای ورزشی پرتنش وفعالیت های کاری سنگین رخ می دهد.لاکتات خون که باعث کاهش سلول های قرمز و انعطاف پذیری آنها می شود،حاکی از سختی وعدم انعطاف پذیری سلول های قرمز در نتیجه ورزش می باشد.بنابراین می توان گفت که بین غلظت وتراکم لاکتات و میزان سختی سلولهای قرمز در هنگام ورزش ارتباط وجود دارد.از سوی دیگر کمبود اکسیژن موقت در بافت به دلیل مصرف بیش از حد اکسیژن در عضله فعال و تامین ناکافی اکسیژن در سطح ریوی در برخی از افراد تمرین کرده ثابت شده است که این امر منجر به شکل گیری رادیکال های آزاد می گردد. مطالعات نشان داده اند که استرس اکسایشی در طول فعالیت ورزشی حاد با اختلالات همورئولوژیکی همراه است،هر چند که مکانیسم آن به وضوح آشکار نشده است. از آنجا که عملکرد ورزشی به ظرفیت حمل اکسیژن به عضله در حال فعالیت وابسته است، تعجب آور نیست که ببینیم عملکرد ورزشی در اثر بالا بردن هماتوکریت در اثر تمرین در ارتفاع، دوپینگ خونی و یا تزریق اریتروپوییتین افزایش یابد. به این علت که اریتروپوییتین به واسطه مهندسی زیستی به طور وسیعی قابل دسترس شده است، دوپینگ با این هورمون در بسیاری از ورزش ها محبوبیت پیدا کرده است. اما، منطق این نوع دوپینگ با اطلاعات فیزیولوژیکی بحث شده در بالا تناقض دارد.تحت شرایط عادی، همبستگی معکوس معناداری بین هماتوکریت و آمادگی جسمانی وجود دارد.بنابراین در رشته های مختلف ورزشی، الگوی همورئولوژیکی متفاوت از بیشتر ورزشها می باشد.