مقایسه اثر بازی‌های بومی محلی و حیاط پویا بر سواد بدنی کودکان

هدف پژوهش حاضر مقایسه اثر بازی‌های بومی محلی و حیاط پویا بر سواد بدنی و کودکان 7 تا 11 ساله بود. آزمودنی‌ها 60 دانش‌آموز دبستانی پسر با میانگین و انحراف معیار سنی 9/1 ± 3/9 سال بودند. اجرای این پژوهش شامل سه مرحله پیش‌آزمون و تمرینات به دو شیوه بازی‌های بومی-محلی و حیاط پویا، پس‌آزمون بود. متغیر وابسته شامل سواد بدنی بود که از ابزار سواد بدنی کانادا استفاده شد. بازی‌های بومی-محلی شامل آموزش براساس دوازده بازی بومی-محلی بود که بیشتر بر حرکت و تعامل بین فردی تکیه داشتند. علاوه‌بر این، گروه کنترل تمرینات حیاط پویا را که شامل برخی از حرکات از پیش تعیین‌شده بود، انجام دادند. پس از اطمینان از توزیع طبیعی داده‌ها، توسط آزمون شاپیروویلک، از آمار توصیفی و روش‌های آماری آزمون تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. نتایج نشان داد مقادیر سواد بدنی برای گروه تمرینات بازی‌های بومی محلی نسبت به گروه حیاط پویا بیشتر بود. نتایج پژوهش حاضر، بازی‌های بومی محلی را به‌عنوان مدلی بهتر در مقایسه با مدل حیاط پویا، برای بهبود سواد بدنی پیشنهاد می‌کند.