تاثیر تمرین تناوبی با شدت بالا و تمرین مداوم با شدت متوسط بر پارامترهای همودینامیک مرکزی، عملکرد اندوتلیال و آمادگی هوازی در بزرگسالان غیرفعال

اثرات تمرین تناوبی با شدت بالا (hiit ) بر روی سیستم قلبی عروقی قبلاً نشان داده شده است. با این حال، محیط آبی با محیط خشکی متفاوت است. بنابراین، ما اثرات 6 هفته تمرین اثرات تمرین تناوبی با شدت بالا در آب و تمرین مداوم با شدت متوسط (mict ) را بر پارامترهای همودینامیک مرکزی، عملکرد اندوتلیال و آمادگی هوازی در بزرگسالان غیرفعال بررسی کردیم. سی و یک بزرگسال غیرفعال به طور تصادفی در گروه اثرات تمرین تناوبی با شدت بالا یا تمرین مداوم با شدت متوسط قرار گرفتند. گروه اثرات تمرین تناوبی با شدت بالا دوازده جلسه تمرین شنا 30 ثانیه ای با شدت hrmax 95% و rpe 15-18/20 با یک دوره استراحت 60 ثانیه بین هر مسابقه انجام دادند. گروه تمرین مداوم با شدت متوسط یک تمرین شنای بدون وقفه به مدت 30 دقیقه با شدت 70-75 درصد hrmax و 12-14/20 rpe انجام دادند. فراوانی تمرین برای هر دو گروه سه بار در هفته بود. تجزیه و تحلیل موج پالس و اتساع با واسطه جریان (fmd) توسط تجهیزات غیر تهاجمی اندازه‌گیری شد. آمادگی هوازی پس از اثرات تمرین تناوبی با شدت بالا به طور قابل توجهی افزایش یافت، اما پس از تمرین مداوم با شدت متوسط تغییری مشاهده نشد. فشار افزایش (ap) و شاخص افزایش نرمال شده در 75 bpm (aix@hr75) به طور قابل توجهی پس از اثرات تمرین تناوبی با شدت بالا کاهش یافت اما نه تمرین مداوم با شدت متوسط ، در حالی که تمرین مداوم با شدت متوسط به جای اثرات تمرین تناوبی با شدت بالا نسبت زنده ماندن ساب اندوکارد (sevr)، فشار خون مرکزی و محیطی، و hr در حال استراحت را بهبود بخشید. فقط اثرات تمرین تناوبی با شدت بالا عملکرد اندوتلیال بازویی را به طور قابل توجهی افزایش داد. شش هفته اثرات تمرین تناوبی با شدت بالا و تمرین مداوم با شدت متوسط آبی تفاوتی در پارامترهای همودینامیک، عملکرد اندوتلیال و آمادگی هوازی نداشتند، با این حال 6 هفته اثرات تمرین تناوبی با شدت بالا در آب باعث کاهش سفتی شریان، افزایش عملکرد اندوتلیال و آمادگی هوازی شد، در حالی که 6 هفته تمرین مداوم با شدت متوسط در آب باعث کاهش فشار خون شریانی و hr در حال استراحت و افزایش ذخیره جریان خون کرونر شد.