جایگاه آموزش و ترویج در کشاورزی و عوامل موثر بر آن

بررسی و پردازش داده ها در زمینه آموزش کشاورزی به خوبی گویای این حقیقت ناگوار است که با وجود نظام تعریف شده آموزش کشاورزی در وزارتخانه های: علوم، تحقیقات و فناوری، آموزش و پرورش و جهاد کشاورزی، آنچه امروز به نام آموزش کشاورزی در وزارت جهاد کشاورزی مطرح می شود چیزی جز آموزش غیررسمی فنی حرفه ای روستاییان نیست که آن هم با عبارت مهارت آموزی مطرح می شود. سبب این انحراف را که حتی به دانشگاه ها نیز رخنه کرده است میتوان در واژه کارآفرینی یافت که اگر به درستی درک و اجرا میشد می توانست فرصتهای کاری ارزشمند و گستردهای را در کشورمان پدید آورد؛ اما اکنون کارآفرینی در مفهوم اداری و عام اجرایی آن به خود اشتغالی اشاره دارد تا بار دولت را برای ایجاد اشتغال و کاهش بیکاری در کشور سبک کند. این در حالی است که در اساس، پیش از پرداختن به ایجاد شغل ها و کارهای جدید، شاغلان بخش کشاورزی به دلیل استیلای عامل های فرار دهنده و بازدارنده، با فرسایش شدید مواجه شده اند و حفظ کشاورز و مولد در بخش کشاورزی، به ویژه در رقابت با دیگر بخش های دولت، بسیار مشکل است. از طرفی ترویج کشاورزی بهعنوان یکی از نهادهای مرتبط با روستا در نیل به توسعه انسانی، کشاورزی و روستایی نقش مهمی را ایفا می نماید. برخی از نقشهای این نهاد انتخاب، ارزیابی و انتقال فناوری مناسب، تبادل اطلاعات و دانش، مسالهیابی و مشاوره به روستاییان میباشد. دانش، روش‌شناسی انتقال دانش و تبدیل یافته‌ها به زبان کشاورز، انگیزه و عشق به خدمت‌رسانی ترویجی، روحیه پیگیرانه و همچنین خستگی‌ناپذیری مولفه‌های اصلی کار ترویجی می باشد. با توجه به اهمیت آموزش و ترویج در بخش کشاورزی، ما نیاز یه تحقیق در این دو مورد مهم داریم.