سیمای مسیح در اشعار صائب تبریزی

فرهنگ و ادبیات ایران، از آغاز ظهور عیسی مسیح، توجه ویژه ای به او و دین مسیحیت داشته است. این ویژگی، بنا به دلایل سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و عقیدتی، در عصر صفویه برجسته تر شده است. صائب که بزرگ ترین شاعر این عصر است، در انعکاس این ویژگی در اشعارش سهم بیشتری دارد. در این مقاله، با شیوه توصیفی‌‌تحلیلی، حوادث زندگی مسیح در مجلدات شش‌گانه دیوان او بررسی شده است. یافته‌ها نشان داد که ویژگی های دینی عصر صائب، نگاه عرفانی و اخلاق گرای او، دلبستگی مخاطبان شعر صائب به مسیح و دین مسیحیت، و سرانجام تمایل صائب به مضمون سازی و نازک‌خیالی و اشراف او به وقایع زندگی پیامبران آسمانی در ارائه تصویری کامل از سیمای مسیح نقش اساسی داشته است. او با اشاره به زندگی مسیح و دیگر فرستادگان الهی، درپی نزدیک‌کردن ادیان و مذاهب به یکدیگر است؛ هدفی که نیاز امروز جامعه جهانی است. 

the image of christ in the poems of sâeb tabrizi

since the advent of jesus christ, iranian culture and literature have paid special attention to him and christianity. this feature became more prominent in the safavid era for political, social, cultural, and ideological reasons. saib tabrizi, the greatest poet of that era, made a substantial contribution to reflecting this feature in his poems. using a descriptive-analytical method, this article investigates the events of the life of christ in the six volumes of saib’s divan. the findings showed that the religious characteristics of saib’s era, his mystical and moral perspective, the attachment of the audience of saib’s poetry to christ and christianity, and finally saib’s tendency to thematize and elaborate his subtle imagination and his knowledge of the events of the lives of the heavenly prophets played a fundamental role in presenting a full image of christ. by referring to the life of christ and other divine messengers, he sought to bring religions and sects closer to one another; a goal that is needed by the global community today.