نظام معنایی حاکم بر تجربه شهودی عرفانی و روایت آن

تجربه عرفانی نوعی تجربه شهودی و غیبی و کاملاً خارج از دسترس عارف‌‌سوژه است؛ ازهمین‌رو، عارف توانش ادراک کامل آن را ندارد و در تکرار کیفیت آن نیز ناتوان است. علت این ناتوانی صرفاً ویژگی بیان ناپذیری و کیفیت فراعقلی تجربه شهودی نیست، بلکه علت آن، نظام معنایی حاکم بر رویداد شهودی و سپس روایت آن از زبان عارف‌‌سوژه است. نظام معنایی حاکم بر رخداد شهودی مبتنی بر تصادف است و بدون برنامه و پیش ‌فرض، سوژه را با محیط و موقعیتی پرتنش روبه‌رو می‌ کند. نظام معنایی تصادف یکی از چهار نظام معنایی لاندوفسکی است که با کیفیت تجربه عرفانی و شهودی و نیز با روایت این تجربه از زبان کلامی و غیرکلامی عارف‌‌سوژه هم‌خوانی دارد. مطابق نظام معنایی تصادف، عارف-سوژه در سیر پیوستار زندگی ناگهان با تجربه ای ناشناخته و فراحسی برخورد می‌ کند که با قواعد برنامه‌ مدار زندگی عادی تفاوت ‌های اساسی دارد و او را در دو بعد فشاره ای و گسترده‌ای تحت تاثیر قرار می‌ دهد. او نه‌تنها در مرحله رویارویی با تجربه شهودی دچار حیرت می‌شود، بلکه در بیان گزارش کیفیت آن نیز قواعد زبانی را نارسا می ‌یابد. در نتیجه این فرآیند تصادفی و تنشی، سوژه با زبان کلامی و غیرکلامی خود فرم تازه ای از زبان و معنا تولید می‌کند.

the semantic system of mystical intuitive experience and its narration

mystical experience refers to a kind of intuitive-occult experience completely beyond the reach of the mystic-subject. hence, the mystic is unable to fully perceive it and to repeat its quality. this inability is not merely caused by the inexpressibility and the transcendental quality of the intuitive experience, but by the semantic system governing the intuitive event and then by its narration in the language of the mystic-subject. the semantic system governing the intuitive event is based on coincidence, confronting the subject with a stressful environment and occasion without any plan or presupposition. the semantic system of coincidence is one of the four semantic systems of landowski, which is consistent with the quality of mystical and intuitive experience along with the narrative of this experience in the mystic-subject’s verbal and non-verbal language. based on the semantic system of coincidence, in the continuous course of life, the mystic-subject suddenly encounters an unknown and extrasensory experience, fundamentally different from the program-oriented rules of the ordinary life and affecting him in two compressive and expansive dimensions. he is not only surprised while encountering an intuitive experience, but also finds the linguistic rules insufficient for reporting its quality. thus, the subject will produce a new form of language and meaning with his verbal and non-verbal language owing to this coincident and stressful process.