تحلیل تطبیقی «بسیج جمعی» مرغان و کبوتراندر منطق‌الطیر و حکایت «کبوتر مطوّقه» در کلیله و دمنه

«بسیج جمعی» از نظریه‌ های پرکاربرد در حوزه جامعه‌ شناسی سیاسی معاصر است که بررسی و تحلیل سازوکارهای درونی حاکم بر جنبش‌ های اجتماعی، انقلاب‌ ها و آشوب ‌های سیاسی را ممکن می ‌کند. در پژوهش حاضر، هم روایت «مرغان جهان» در منطق الطیر و هم حکایت «کبوتر مطوّقه» در کلیله و دمنه، از کنش‌ های جمعی متشکل و موفق در ادبیات کلاسیک فارسی و نوعی از بسیج جمعی و گردهمایی اجتماعی معطوف به تغییر ساختار و وضعیت حاکم به‌شمار آمده‌اند؛ ازاین‌رو، بررسی متغیرهای کمی و کیفی حاکم بر سازمان درونی آنها ضرورت دارد. کاربست شاخص‌ هایی چون اصل کنشگر خردمند، اصل روابط عمومی، اصل ساختار کنش جمعی، اصل انسجام کمی و کیفی، اصل انگیزه‌ ها و الگوهای رفتاری و... نشان‌ دهنده پیچیدگی ساختاری این‌گونه از کنش‌ های جمعی است. در این مقاله، تلاش می‌ شود تا با روش تحلیل تطبیقی و کیفی، سازوکارهای درونی حاکم بر دو روایت پیش‌گفته بررسی شود تا میزان انسجام و نیز ظرفیت‌ های توضیحی و تفسیری هریک به‌سنجش درآید.