تعبیر معنایی نام‌آواهای فارسی برمبنای الگوهای ساخت‌واژی

<div style=textalign: justify;>در پژوهش حاضر، با هدف ارائه تحلیلی پیکره‌بنیاد درباب ارتباط میان تعبیر معنایی نام‌آواهای زبان فارسی و ویژگی ساخت‌واژی آنها، تمام نام‌آواهای ثبت‌شده در فرهنگ نام‌آواها در زبان فارسی (1375)، که برابر 2570 مدخل بوده است، بررسی شده و با تحلیل ساخت‌واژی و معنایی آنها، نام‌آواهای دوگان‌ساخت فارسی، شامل تکرار کامل ناافزوده، تکرار کامل افزوده میانی، تکرار کامل افزوده پایانی، تکرار کامل پژواکی، و تکرار کامل پژواکی افزوده، تحت بررسی قرار گرفته است. نتایج تحلیل داده‌ها نشان می‌دهد، فرآیند تکرار ساخت‌واژی پژواکی برای & laquo;تاکید و برجسته‌سازی& raquo; معنی نام‌آواها به‌کار می‌رود؛ مفهوم & laquo;تداوم پیوسته& raquo; ازطریق تکرار کامل ناافزوده شکل می‌گیرد؛ نام‌آواهای دربردارنده معنی & laquo;تداوم ناپیوسته& raquo;، افزون‌بر بهره‌مندی از ساختار دوگانی، دارای همخوان‌های انسدادی در فاصله بین دو تکرار صورت نام‌‌آوا هستند؛ معنی & laquo;تداوم به‌همراه سایش و کشیده‌شدن& raquo;، با استفاده از شیوه تکرار کامل افزوده میانی & laquo;و& raquo; یا & laquo;ا& raquo; صورت‌بندی می‌شود؛ و ویژگی معنایی & laquo;خفیف و جزئی& raquo;بودن نام‌آواها با تکرار کامل ساخت‌واژه و انتخاب همخوان‌هایی با شیوه تولید سایشی یا انسایشی صورت می‌پذیرد؛ صورت ساخت‌واژی تکرار پژواکی افزوده میانی & laquo;و& raquo; نیز برای افاده معنی & laquo;تعدد و کثرت& raquo; استفاده می‌شود؛ و درنهایت، تاکید بر & laquo;شدت صدا یا عمل& raquo; ازطریق شکل ساخت‌واژی مشتق پسوندی صورت می‌گیرد و به گروه تکرار ساخت‌واژی تعلق ندارد.& nbsp;</div>