دکترین و استراتژی نوین دفاعی – پدافندی ایران در منطقه غرب آسیا

منطق امنیت در زمینه و بستر ژئوپلیتیک، به یک کشور با موقعیت حساس ژئواستراتژیک دیکته می کند که  میان حوزه اقتدار ملی با پتانسیل تهدیدات ممکن و متصور، تعادل ایجاد کند. ترک مرزهای امنیت ملی در افق تاثیر پذیری ژئواستراتژیک به معنای پذیرش قطعی تهدید است. ما در منطقه و زیر سیستم های بلافصل امنیتی قلمرو ارضی خود حق بیشتری برای حضور و ایجاد موازنه داریم، تا امریکا که از قاره ای دور به آب­های سرزمینی ما ورود می­کند. اگر منطق برتری موقعیت ژئوپلیتیک ایران را نسبت به مناطق پیرامون خود، و زیر سیستم­های تابع امنیتی متصل به آن بپذیریم، ضرورت حفظ تعادل امنیتی را نیز لاجرم باید بپذیریم. حتی بدون چنین معادله­ای، بروز نگرانی کشورهای پیرامون ایران، از افزایش سطح توان امنیتی و دفاعی ما، یا از افزایش قدرت و ظرفیت حضور و نفوذ ما، در اقصی نقاط منطقه مشترک، قابل درک است. چنین نگرانی­هایی با روش­های روانی، اقتصادی، اجتماعی، و در نهایت سیاسی و امنیتی، قابل کنترل و مدیریت است. استراتژی نوین دفاعی ایران در قالب مدت، وسعت و تنوع؛ این گفتمان را پوشش می­دهند و پدافندی بازدارنده ایجاد کرده است. مبتکر این استراتژی؛ سردار سلیمانی و مشخصا سپاه قدس با هدایت آقا خامنه­ای بوده است. این پژوهش به شیوه ی تحلیلی- توصیفی و جمع آوری داده­ها به شیوه کتابخانه­ای و مصاحبه به بررسی دکترین و استراتژی دفاعی نوین پرداخته­است. در نتیجه به صرف هراس یا نگرانی بی جا، یا حتی به جا، کشوری در مرتبه جمهوری اسلامی ایران، نمی­تواند از ضروریات ایجاد معادله امنیتی در محیط راهبردی خود و پیرامون، به تناسب سطح متوسط تهدیدات ممکن، صرف نظر کند و همچنین استراتژی نوین دفاعی ایران محیط امنیتی ایران را تامین کرده و تماما دفاعی می­ باشد.