شناسایی ظرفیت‌های فرماندهی اقیاسی نیروی دریایی راهبردی ارتش ج.ا.ایران در توسعه حکمرانی اقیانوسی با رویکرد توسعه تمدن دریایی

بشر از دیربازبرای تامین غذا، حمل و نقل به اقیانوس ها متکی بوده ‌است، چشم انداز رو به رشد اهمیت اقیانوس‌ها در توسعه جهان، مانند دسترسی به منابع ژنتیکی دریایی و مواد معدنی بستر دریا، تولید انرژی‌های تجدیدپذیر و به عنوان یک مخزن کربن بالقوه افزایش یافته و علاقه به کنترل و بهره برداری از دریاها را در سطوح بین‌المللی افزایش داده است. این امر سبب بوجود آمدن مفهوم حکمرانی اقیانوسی گردیده است. مفهوم حکمرانی اقیانوسی، هنجارها، ترتیبات سازمانی و خط‌مشی‌های اساسی، در حوزه استفاده صحیح از منابع سطح، بستر و زیر بستر اقیانوس‌ها را در بر می­گیرد. با وجود توسعه ادبیات حکمرانی در ج.ا.ایران در یک دهه اخیر، مفهوم حکمرانی اقیانوسی آن‌گونه که شایسته است توسعه نیافته است. ج.ا.ایران با وجود برخورداری از بیش از 2700 کیلومتر مرز دریایی، یک کشور ساحلی است که از طریق دریایی عمان و اقیانوس هند به آب­های آزاد جهان متصل است لیکن درک اهمیت این موقعیت راهبردی در خط­مشی‌گذاری عمومی کشور، در مرحله اول نیازمند تعریف مفهوم حکمرانی اقیانوسی و تبیین ابعاد و مولفه‌های آن و سپس شناسایی قابلیت‌ها و توانایی ج.ا.ایران در دستیابی به جایگاهی شایسته در این حوزه است، در این مقاله مفهوم حکمرانی اقیانوسی و ابعاد و مولفه‌‌های آن بر اساس مطالعه تبیین گردیده و سپس به بررسی ظرفیت‌های نیروی دریایی راهبردی ج.ا.ایران در توسعه حکمرانی اقیانوسی جمهوری اسلامی ایران به روش گراندد تئوری پرداختیم. در نهایت هفت کارکرد نیروی دریایی که ظرفیت توسعه حکمرانی اقیانوسی را برای جمهوری اسلامی ایران فراهم می‌کند شناسایی گردید.