تولید دانش‌بنیان مبتنی بر سیر تاریخی تمدن صنعت دریایی ایران

دیدگاه راهبردی جمهوری اسلامی ایران به لحاظ قرارگیری در موقعیت استراتژیک دریایی از شمال و جنوب، دارا بودن هزاران کیلومتر مرز آبی، ظرفیت‌های بالا در حوزه‌های حمل و نقل دریایی و دریانوردی، صنایع نظامی و تجاری، صنایع ساحلی و فراساحلی، انرژی و غذا، شیلات و گردشگری و...، ضرورت حضور مقتدارنه در تمامی عرصه‌ها را ایجاب می‌نماید. به ‌دلیل پیوند ناگسستنی جغرافیای ایران با دریا، حاکمیت کشور متناوباً و نه پیوسته، یکی از ارکان‌های موثر بر تصمیم‌گیری‌های استراتژیک خود را موضوع دریا دانسته است. ایجاد امنیت دفاعی، غذایی و انرژی، برقراری روابط تجاری و توسعه اقتصادی، تولید و توسعه خدمات، محصولات و تجهیزات دریایی در پهنه گستره آبی این سرزمین کهن همواره به عنوان منابع تولیدِ قدرت و اقتدار برای صنعت دریایی ایران مطرح بوده و در مسیر بالندگی و روند تمدن دریایی، برترسازی قابلیت‌های دفاعی کشور برای شرایط دفاع و رویارویی با متخاصمین، همواره اندیشه‌های تصمیم‌گیران را به خود مشغول داشته است. فرآیند توسعه صنعت دریایی، نقطه عطف خود را بعد از انقلاب شکوهمند اسلامی و در شرایط نیاز و ضرورت در دوران دفاع مقدس، با ساخت انواع شناورهای تجاری و نظامی و تجهیزات دریایی آغاز نمود و پس از آن با خودباوری و خوداتکایی، ارتقاءِ قابلیت‌ها و توانمندی‌های مبتنی بر دانش و فناوری را با همت و مجاهدت مستمر جوانان این مرز و بوم ادامه داد و به دستاوردهای تاثیرگذاری در عرصه تولید و توسعه صنعت دریایی دست یافته است.