تحلیل و بررسی تطبیقی سند توسعه منطقه ساحلی مکران با اسناد بالادستی و تاکید بر توسعه گردشگری ( فرصت ها و چالش ها)

اسناد توسعه ملی بالاترین سیاست­های راهبردی و استراتژیک یک کشور محسوب می­شوند که در کنار قوانین رسمی؛ توسعه کشور را هموار می کنند. در ایران از قبل از انقلاب چهار قانون برنامه عمرانی و بعد از انقلاب تا سال 1400، شش قانون برنامه توسعه وجود داشته است. همچنین در کنار این موارد اسناد دیگری چون سند چشم انداز بیست­ساله و سند آمایش سرزمین هرکدام جهت­دهی­های کلی در خصوص توسعه ایران داشته­اند. اما در خصوص توسعه سواحل مکران و گردشگری به طور خاص اسناد توسعه وجود دارد. سند توسعه منطقه ساحلی مکران در کنار سایر اسناد توسعه ملی و آمایشی؛ چهارچوب کلی توسعه را در منطقه مکران مشخص کرده و بر اساس آن چشم انداز توسعه منطقه را پیش بینی می­کند. از سوی دیگر؛ سند راهبردی توسعه گردشگری کشور نیز بر اساس برنامه های پنج ساله توسعه باعث توسعه پایدار در کشور شده و صنعت گردشگری نقش اساسی در تنوع بخشی اقتصادی و تحقق اقتصاد بدون نفت را ایفا میکند. اما نکته مغفول مانده در این خصوص تحلیل دقیق و بررسی نقاط ضعف و قوت و فرصت‌ها و تهدیدهای اسناد مذکور در جهت اجرایی شدن است. پژوهش حاضر با توجه به اینکه اهمیت و جایگاه جغرافیایی، اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و نظامی- امنیتی سواحل مکران برای توسعه سرزمینی ایران بسیار بالا بوده و یکی از پیشران‌های توسعه کشور می‌باشد، به بررسی تطیبیقی و تحلیل سند توسعه منطقه سواحل مکران می­پردازد.