شناسایی متغیرهای موثر بر منطقه‌گرایی تعاملی نمونه موردی: سواحل جنوب‌شرق (مکران)

در منطقه‌گرایی توجه به شاخص‌های منطقه گرایی دارای جایگاهی ویژه است، تعریف و ترسیم خطوط منافع مشترک اولین قدم در این راه طولانی است. موضوع منطقه گرایی درمطالعات ژئوپلیتیک برای مدت طولانی مورد تجزیه و تحلیل و بحث عمیق قرار گرفته با این حال، گستره تحلیل در مورد پیوند بین منطقه گرایی و ژئوپلیتیک هنوز محدود است. واحد ژئوپلیتیکی جنوب‌شرق ایران و به‌ویژه مکران، ناحیه‌ای جغرافیایی با ارزش و اهمیت اقتصادی و سیاسی است. طی چند سال اخیر و با برجسته شدن نقش کریدورهای ارتباطی شرق و جنوب شرق ایران و به‌ویژه کریدور اقیانوسی چابهار، سیاست‌گذاری‌های توسعه فضایی در این ناحیه افزایش یافته است. با توجه به اهمیت این ناحیه، این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی به این پرسش پاسخ داده است که کدام متغیرها نقش موثری در تبدیل شدن این منطقه به یک منطقه ژئوپلیتیکی مکمل برای سایر حوزه‌های ژئوپلیتیکی همسایه دارند؟ نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد جنوب شرق ایران از منظر ژئوپلیتیکی، ژئواستراتژیکی و ژئواکونومیک، حائز اهمیت است. این ناحیه، فضای ارتباطی کشورهای محصور در خشکی آسیای میانه مانند افغانستان با آب­های آزاد و راه تنفس تجاری برای این کشور، مکمل ژئوپلیتیکی حوزه ژئوپلیتیک خلیج فارس و تنگه هرمز، راه ترانزیت انرژی به هند و چین و تضمین کننده­ی ثبات امنیت انرژی این دو اقتصاد نو ظهور جهان می­باشد. از منظر ژئواستراتژیک، اشغال این منطقه توسط کشور دیگر، ایران را در خفقان ژئوپلیتیکی قرار می­دهد و مکمل ژئوپلیتیکی حوزه­ی خلیج فارس و تنگه هرمز از میان می­رود.