بررسی ضرورت پایداری در حمل و نقل دریایی

در سال 2015، جامعه جهانی تعهد خود را به توسعه پایدار تقویت کرد و بر تعهد خود به اقدام جهانی تغییرات آب و هوا تاکید کرد. دو توافقنامه مهم در طول سال به تصویب رسید: (1) دستور کار 2030 برای توسعه پایدار(asd) در چارچوب اجلاس توسعه پایدار سازمان ملل متحد، و(2) توافقنامه پاریس در مورد تغییرات آب و هوا (توافق پاریس)، تصویب شد. تحت نظارت بیست و یکمین کنفرانس اعضا (21cop) کنوانسیون چارچوب سازمان ملل متحد در مورد تغییرات اقلیمی(unfccc)، در چارچوب اجرای مداوم دستور کار 2030 برای توسعه پایدار، اهداف توسعه پایدار sdgs و توافقنامه پاریس در مورد تغییرات آب و هوا، فرصتی دوباره برای بهره برداری از پتانسیل پایداری بخش حمل و نقل دریایی بوجود آمد. استفاده از حمل و نقل دریایی در حمایت از دستور کار توسعه پایدار مستلزم آن است که معیارهای پایداری اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی به طور کامل در فرآیندهای برنامه ریزی حمل و نقل دریایی مرتبط، سیاست­ها و تصمیمات سرمایه­گذاری ادغام شوند. این مقاله ضمن تاکید بر نقش این بخش به عنوان کاتالیزور مسیر توسعه­ای که رفاه، محیط­زیست و مشارکت­های موثر و مرتبط را ارتقا می­دهد، به مسائل کلیدی مربوط به رابطه حمل و نقل دریایی و توسعه پایدار تاکید می ­کند.