بررسی کاربرد سیستم اطلاعات جغرافیایی (gis) در آمایش توسعه پایدار امنیت مرزهای دریایی (مطالعه موردی: شهرستان چابهار)

مرزهای جنوبی ما بخصوص مناطق دریایی به علت ارتباط با آب­های آزاد و پایگاه­های ثابت و متحرک دشمن از جمله کانون­های پر خطر و تنش خیز نسبت به امنیت کشور و بویژه زیرساخت­های دریایی محسوب می­گردند. سیاست­های تنش­زای برخی کشورها در منطقه که در واقع بهانه­هایی برای فعالیت نیروهای بیگانه در منطقه را فراهم می­سازد مزید بر علت و بر درجه تهدیدات موثر است. لذا در تعیین خط مبدا تهدیدات می­باید آخرین حد فعالیت­های دریایی یعنی خط مرز ساحلی را در نظر گرفت. با توجه به احتمالات بسیار گسترده­ای که در خصوص امنیت و چگونگی تهاجم قابل تصور است. در صورت تعیین مشخصات دقیق تری از نوع و ابزار تهاجم، حفظ امنیت و کاهش آسیب­پذیری بنادر و زیر ساخت­های دریایی، از طریق اجرای روش­های جدید و فناوری­های پیشرفته ایمن­سازی آنها در برابر تهدیدات براساس اصول امنیتی اجتناب­پذیر است. این مقاله با هدف بررسی کاربرد سیستم اطلاعات جغرافیایی(gis) در امنیت مرزهای دریایی با اشاره به مزیت­های مهم فناوری مرتبط با سیستم اطلاعات جغرافیایی(gis) پرداخته شده است. در نهایت یافته­های پژوهش نیز نشان می­دهد که سیستم اطلاعات جغرافیایی(gis) قادر است در آمایش توسعه پایدار امنیت مرزهای دریایی نقش مهمی ایفا و توان سازمان­های نظامی و ارگان­های دریایی را تا حد زیادی ارتقا می­بخشد.