تبیین حقوق بین الملل بنادر از منظرگاه جغرافیای سیاسی(با تاکید بر مسئله دسترسی به بنادر)

بنادر، فضاهای جغرافیایی هستند که مسئله دسترسی به آنها همواره مورد توجه کشورهای خشکی بست، که دسترسی مستقیم به آب های آزاد ندارند، قرار گرفته است. از آنجا که از یک سو کشورهای خشکی بست حق دسترسی آزاد به بنادر را برای خود قائل هستند و از سوی دیگر کشورهای ساحلی، بنادر را جزء جدایی ناپذیر قلمرو سرزمینی خود می­دانند و حق بستن بنادر را برای خود محفوظ می‌دانند، این کشکمش ژئوپلیتیکی بین کشورهای دارای بندر و بدون بندر، به کنوانسیون ها، رژیم­های حقوقی و اساسنامه های مرتبط به حقوق بین الملل ارجاع می­شود. پژوهش حاضر به دلیل تبیین مفهوم حقوق بین الملل بنادراز نوع بنیادین و نظری است و از سوی دیگر به دلیل بررسی مسئله حق دسترسی به بنادر جنبه کاربردی به خود می­گیرد و روش جمع­آوری داده ها در این پژوهش، اسنادی و کتابخانه­ای است. مسئله اصلی ما در این پژوهش، بررسی حقوق بین الملل بنادر و مولفه ها، اساسنامه ها، کنوانسیون­ها و رژیم­های حقوقی مرتبط با آن است و از آنجا که مسئله دسترسی به بنادر، مناطق دریایی، صلاحیت قضایی سرزمینی و حقوق کشورهای ساحلی و خشکی بست، همواره مورد توجه جغرافیای سیاسی است. نتایج تحقیق نشان می­دهد که با وجود اساسنامه­ها، قطعنامه­ها و کنوانسیون­های مرتبط، حق دسترسی بدون قید و شرط کشورهای خشکی بست به بنادر کشورهای ساحلی اعطا نشده است و این کشمکش ژئوپلیتیکی، همچنان در میان کشورهای مستقل نقشه سیاسی جهان وجود دارد.