نقش گردشگری دریا و سواحل در توسعه تمدن دریایی با تاکید بر سواحل مکران

نواحی ساحلی دریا نقش حیاتی و کلیدی در فعالیت­های اقتصادی انسان دارد، به طوری که حدود 60 درصد جمعیت دنیا در سواحل سکونت دارند به علت تراکم زیاد جمعیت در نواحی ساحلی فشار ناشی از فعالیت­ها و مداخلات انسان در این نواحی شدیدتر است. در میان فعالیت­های اقتصادی ساحلی، گردشگری ساحلی یکی از بزرگترین فعالیت­های اقتصادی جهان است که با رشد شتابنده خود به فعالیتی چند منظوره مبدل گشته است به طوریکه توسعه گردشگری و تفریحات مربوط به آن از عوامل موثر در شکل­گیری توسعه نواحی ساحلی و تامین کننده مزایای مستقیم و غیرمستقیم اقتصادی برای جامعه میزبان است. مفهوم گردشگری ساحلی طیف کاملی از گردشگری، فراغت و فعالیت­های تفریحی را که در نواحی ساحلی و آب­های نزدیک ساحل روی می­دهد، در بر می­گیرد. بر این اساس عرضه محصولات و خدمات گردشگری ساحلی شامل اسکان، غذاخوری، صنعت محصولات غذایی، صنایع دستی، حمل و نقل و .... را شامل می­شود. کشور ایران دارای 5400 کیلومتر نوار ساحلی می­باشد، که از این میزان 4500 کیلومتر در جنوب واقع شده است. مطالعه حاضر بر اساس داده ­های کتابخانه­ای و جمع­آوری اطلاعات از کتب و مقالات و سایت­های معتبر بوده است و هدف آن بیان نقش گردشگری دریا و سواحل در توسعه تمدن دریایی با تاکید بر سواحل مکران بوده است. نتایج مطالعه نشان می­دهد که متاسفانه گردشگری ساحلی در سواحل جنوبی ایران بخصوص منطقه مکران مورد توجه قرار نگردیده است و پس از مطرح کردن چالش­های گردشگری در سواحل مکران، پیشنهاداتی در خصوص ارتقا سطح گردشگری ساحلی و رسیدن به تمدن دریایی ارائه گردیده است.